Aysel Abdullazadə

Gökyüzüm olsana, Yıldızlarına dilek tutacağım. Pamuktan beyaz bulutlarına Pembe aşkımı anlatacağım… Sözüm olsana, Yaz yağmurunda yazdığım bir şiirim, Ya da dilime dolanan bir aşk şarkısı ile Seni anacağım… Sabahım olsana, Her gün sana uyansam. Güneşim seninle doğsa, Ve sabahlar bitmeyecek diye sevinsem… Hayatım olsana, Seni yaşayayım doymadan Seni solusam nefes yerine Tümüyle sen olsan yaşamım… Memleketim olsana, Boynunu kokladığımda Ciğerlerime Bakü rüzgarı dolsun. Başımı sol tarafına yasladığımda Kalbim kız kulesi yüksekliğinde çarpsın. Ve gözlerinde Hazar'ım dalgalansın… Hep benim olsana… Hep… Hep… Aysel Abdullazade… 29.07.2017

Bu şehir sarhoş Bir kadeh sevgi şarabıyla Akşamdan kalma bir sancı ile Güneşi doğuracak bu sabah Deniz doktor,  Ebe martılar yardımıyla… Aysel Abdullazade...

Bir qadının ömrü Sevildiyi qədərdir. Tərk edilmiş bir qadın Kəsdiyi saçı uzunluğunda unudular Santim-santim…  Nə yağmurlar yaşada bildi O qadını Nə də rüzgarlar. Fəsillərdə itirdi mutluluğu. Üç yüz altmış beş günə  sığdırdı Qəlbindəki ayrılıq sancısını. Yazılmamış roman, Bir qurtum şeir oldu Şairlərə… Hamı o qadından yazacaqdı Sevgisindən, Sancısından, Yara olan yarasından… İndi bütün pəncərələrdə Qaranlıqlar yuva qurmuşdu. Günəş də birdəfəlik unutmuşdu Unudulmuş qadının qəlbini isitməyi… Aysel Abdullazadə 10.08.2017

Ürəyimin qanıdır Bayrağının al qırmızı rəngi.  Ölkəm dediyimdə İçimdə çırpınıb uçmaq istəyən Bir göyərçinin səmasıdır Maviliyin. Qarabağın yaz havasıdır Ciyərlərimə çəkdiyim yaşıllığın. Vətən! Varmı səndən ötə sevda?! Varmı səndən yuxarıda Tanrı?! Sən anam Sən anama ana, Sən kimliyimə qürurumsan. Vətən! Səni sevmək - Sənlə olmaqdan keçmir. Səni anmaq - Uzağında olmaqla ertələnmir. Səni bilmək - Şəxsiyyətimi təsdiqdir. Sənə tapmaq - Səndə yaşamaq deyil. Vətən! Elə bir uzağındayam ki, Əlim çatmır, Ünüm yetmir. Elə bir yaxınındayam ki, Sol yanıma dolmuş sevginlə Səsim səni bütün dünyaya çatdırır. Bu deyilmi əsl sevgi?! Bu deyilmi təmənnasız eşq?! Vətən! Sevmək, sevirəm demək deyil. Savaşın ən güclüsü sözlə vuruşmaqdı. Mən səni sözümlə sevirəm. Mən səni sözümlə savunuram. Sənin üçün sözlə savaşıram. Vətən! Mən səni yarama duz basar kimi İçimdə yara edib Duzlayıram. Hər sızıltıda, Hər göynəmədə Səni sol yanıma doldururam. İçimdə tükənməyən sevgimsən, Vətən! Can dediyimdə Azərbaycan'ım

Göze aldığım riskler Hayatım için bir mermi idi.   Oysa hiç bilemezdim O mermiler birer çiçek olup Üstüme yağacak.   Gerçi, hayat beni hep tüfekle karşıladı Bu kez yanıldım Bu kez o tüfekler buket oldu.   Çok kurnazsın, hayat.   Hep çalışmadığım yerden sordun Hep bilmediğim yerlere savurdun Hep çıkmaz sokaklara denk getirdin.   Bu defa beni yanıltdığın için Bütün ağlarını   bir örümceğe geçiyorum.   Bütün tuzaklarını affediyorum.   Her şeye rağmen, seni seviyorum!   Hayat, her kese inat   sana hep tutunuyorum!  Aysel Abdullazade...

Bir şey düşün Usulca kalbine sızmış, Beyninle alakası olmayan Duygularla yönetilen bir şey.  Aslında seni sen yapan bu şey Onun adı AŞK işte…  Aysel Abdullazade...

Bir gülüş sipariş etdim Bir büyük Rakı ile. Masamda beyaz peynir, Gözlerimde sahte gülücük, Kipriklerimde nem Var. Ne güzel yakışıyor Rakı peynire, Gülüş yüzüme, Nem kipriklerime. Ve bir de sen, ey sevgili, Ne güzel yakışıyorsun Masamın hayal köşesine… Aysel Abdullazade - 29.08.2017/22:13

Mən bir az qəribə qadınam Bir az qayğıya möhtac uşaq kimiyəm, Bəzən evcilik belə oynaya bilərəm. Bir az sıxıcıyam, Məsələn, şeirləri sevərəm,  Misralara aşiq olaram. Deyirlər, ədəbiyyat sevən qadınlar sıxıcı olur, Bunu diş həkimim demişdi. Ona, duyğulu insanların sıxıcı görünməsi onların deyil, Emosialardan kasad adamların çoxluğundan qaynaqlanır deyə bilmədim. Bilirsən, əslində bir az da dəli-doluyam. Şəkər pambığı, şokoladlı keksi daha böyük şeylərə dəyişə bilmərəm. Bulvara ancaq qağayılara simit atmaq üçün gedərəm. Dedim də, bir az qəribə qadınam. Qadın dedim də, yadıma düşdü. Bilirsən, burda qadın olmaq da çətindi. Himayə adı altında əzərlər səni. Məsələn, bir kişini sevdiyini deyə bilməzsən. Diri-diri öldürərlər səni. Ən yaxşı halda adın "yüngül əxlaqlı"ya çıxar. Hə, deyirdim axı Mən qəribə qadınam. Anidən ağlayaram, göz yaşımla gülüşüm gizlənqaç oynayar. Özlədiyimdə hirsimi səndən çıxaram. Niyə özünü özlədirsən deyə küsərəm, Məsələn, könlümü ağ şokoladla ala bilərsən

İlk uzun süreli ayrı kalışım senden, Sana sarılmadan uyuduğum kuytu karanlıklı geceler. Daha önce hiç küsmedik mi? Sevilir de küsülmez mi?!  Küstüğüm çok olmuşdur, ama her gece nefesinin sesi ile uyuyor olurdum. Her gün eve gelme saatinde saatin dakikaları ile savaşırdım. Her gün sabahları seninle uyanır, çaya uyandırırdım. Memleketimde misafir olmak, Seni özlemekten daha zor değilmiş. Benim memleketim senin koynundur. Bunu biliyordum, şimdi daha iyi anladım. Özledim - Paylaştığım Dostumu, Aşk kokan Sevgilimi, Bira Arkadaşımı, Sigaranın dumanını, Az şekerli çayını sessizce karıştırmayı, Mazı dağından Antalya ışıklarını, Ve EŞİMİ Özledim… Özledim, be adam, Anlıyor musun?! Seni çok özledim… Vuslata az kaldı, be sevgili, hasrete devam… Aysel Abdullazade 07.09.2017 (eşime ithafen) Azerbaycan, Tovuz

Getsən, nəsə dəyişməyəcək! Bir az kövrələrəm, Bəlkə də içdən bir hönkürtü ilə Ağlayaram. Göy üzünə baxıb Tanrının varlığına şübhə edərəm. Olsaydı, Dualarım havaya səpələnməzdi deyə. Getsən, nəsə dəyişməyəcək! Bir az içərəm. Sənin kimi sərxoş olana qədər yox, Səni unudana, Ya da gedişinə alışana qədər. Yemək masasının altında, Divanın üstündə şaqqıldayacaq "Chivas Regal" şüşələri Hər ayağa duruşumda. Getsən, nəsə dəyişməyəcək! Susacam… susacam. Beynimdən hər şeyi silmək üçün "Alzheimer" xəstəliyinə tutulmanın Yollarını araşdıracam. Getsən, nəsə dəyişməyəcək! Gülüşüm uzaqlara qaçarkən Kədər mənə qollarını açacaq. Dairəvi dünyanın kvadrat küncündə Bir siqaret yandırıb Xatirələri sayacam. Getsən… Getsən, heç nə Heç nə əvvəlki kimi olmayacaq… Aysel Abdullazadə...

Sevmek - dilde söylenen basit bir 'Seni seviyorum' değildir. Sevmek - unutkanlığı unutmaktır. Tüm dertlerin üzerine bir rakı şişesi devirip seviliyorum, ötesi mi var?! demektir. Sevmek - 'O'ndan başkasına kör olmak, diğer kadınları, erkekleri Kirpiklerinden asıp içinde intihara sürüklemektir. Sevmek - sevdiğinle içerken bardağı masaya vurmadan şerefe demektir. Gönlündeki ile yanındakinin aynı kişi olmasına işaret etmektir. Sevmek - ilgidir, saygıdır. dikkattir, şefkattir. Aklına ilk onun gelişidir. Sevmek - tutkudur, O'na tutulmaktır. Ay görünürken, Güneş batarken sıratini onlarda çizmektir sevdiğinin… Sevmek - O'nu kimseyle paylaşamazken her şeyi onunla paylaşmaktır. Sevmek nedir biliyor musun? Sevmek muazzam bir şeydir. Hani derler ya Anlatılmaz yaşanır. Hah, işte sevmek budur. Aysel Ateş Bakü, 2017/09/17

Bu gün necə oyandınız? Məsələn, gözünüzü açdığınızda ağlınızdan ilk nə keçdi? Kimi düşündünüz? Nə etmək istədiniz? Məsələn, məni günəş oyandırdı. İşıqları gözlərimə əvəzolunmaz bir parlaqlıq bəxş etdi. Gözümü ilk açdığımda görə bildiyim üçün, bu işığı hiss etdiyim üçün və Günəşin adını dilimdə söyləməyi bacardığım üçün şükran dolu bir təbəssüm yağdırdım kainata. Sonra bir kofe dəmlədim. Ətrindən az qalsın ağlımı itirəcəkdim. O qədər muazzam idi kofe qoxusu. Məncə, kofe isti bir içəcək olmaqdan ziyadə daha dərin bir şeydi. Nəysə. Fincandan gələn ətirlə birlikdə pəncərədən ətrafa boylandım. Bir yerlərə tələsən maşınlar, harasa gedən insanlar diqqətimi çəkdi. Bir qurtum kofe içdikdən sonra beynimdə misralar yazıldı. Qeyd eləməsəm, unuduram. Nə qədər hafizəmi zorlasam da, ağlıma gələn o misranı xatırlaya bilmirəm. Hə… Yenə qeyd etmədim, yenə bir şeir doğmadan abort olundu beləcə. Olsun, dünyadakı abort olunan fetüslərin sayı mənim beynimdəki şeirlərdən milyonlarla çoxdur. Kaş ki, ə

Bir şəhər ol Məsələn, Bakı kimi... Küləyinlə sevdir özünü, gözümə dolan qum dənəciklərinlə sevdir yerə atılmış siqaret kötüyünlə zibil qutusunun yanındakı boş su süşələrinlə Və əl açıb: "sən o gözəlin canı, 20 qəpik ver" deyən dilənçilərinlə sevdir özünü... Bir şəhər ol, Bakı kimi... yağmurunda palçıqlı küçələrinlə qarda əriyən suların axışı ilə insanların ictimai nəqliyyatda sıxılmış, komfortsuz gedişi ilə sevdir özünü... Ac-susuz çörək qoxusundan doyan körpənin ağlayışı ilə işsiz atanın övladının qarşısındakı utancaqlığı ilə pulu dərman almağa yetməyən yaşlı təqaüdçünlə sevdir özünü... İntihara sürüklənən kreditli əhalinlə körpüdən atlayan borclu insanınla acınla, toxunla, acımasızlığınla. Bir şəhər ol, Bakı kimi sevdirə bilsən, sevdir özünü... Aysel Abdullazadə...