Bir qadın olaraq ən nifrət etdiyim cümlə:
"Vətən sağ olsun!"
Niyə sağ olmalı imiş?
Mən doqquz ay bətnimdə daşıyım, əl üstündə böyüdüm...
Qoxusuna, canına doymayım, gecə-gündüz başında gözləyim...
Saçının bir telinə belə qıya bilməyim...
Sonra təpədəki bir cərgə yol üçün, insanlıq bilməzlərin qəddarca apardıqları siyasətə qurban edim!
Səbəb?
Şəxsi mənafeləri, insanlıqla yaxından-uzaqdan əlaqələrinin olmamağı...
İllərlə əzbərlətdilər, illərcə canımızdan can aldılar...
Vətən sağ olsunmuş, niyə olsun?
Vətən də mənim, torpaq da...
Övladım olmayandan sonra mən niyə olum ki?
Leş sürüsü media yaxından çəkiliş verirdi, həmişə elə verməyə davam edir, acılı ananın göz yaşları ilə dodaqlarından tökülən cümləni.
"Vətən sağ olsun" deyir ana...
Əzbərlənmiş, beyinə qazınmış...
"Vətən sağ olsun" deyir mənə...
Soyunun davamına, canının yarısına qıyılmış.
Dövran dediyin də bir gün dönərdi, amma dönmədi...
Ac gözlü sürü qana doymadı, aldıqca aldı.
Verdikcə verdik...
Vətən sağ olsun, amma niyə?
Canın getmiş, qucağın boş qalmış, bir ovuc torpaq vermişlər əlinə,
göz yaşlarını tökə biləcəyi yer olsun deyə.
Bir də göstərişli bir cənazə...
Vətən sağ olsunmuş, niyə?
Yeyəcəyimiz iki qab yemək, bir qab su...
Əvvəllər bayramları birlikdə keçirdiyimiz qonşumuz düşmən.
O, haram, bu, günah, amma iş qan almağa gəlincə mübah!
Şəhidmiş, nə şəhidi, adam?
Sənin qanlı ağzınmı bəlirləyir şəhidliyi?
Dini inanc uğruna ölənə deyilir "ŞƏHİD"
səninki isə "QURBAN".
Oyan, anam,
Oyan, millətim...
Vətən sağ olsunmuş, övladına göz qoyulmuş...
OYAN!!!
Adsız bir anadan...
Yorumlar
Yorum Gönder