Bilmirdim, acının əslində təcrübələri doğduğunu
bilmirdim, daş altında qalan əlin
göyərtisindəki sızıltının qəlbdə duyulduğunu
və mən bilmirdim, ən ağır itkinin bir anada olduğunu...
bilmirdim ki, çətinliklər "dostları" uzaq salar
yaxşı günün, bir də, pis günü olar
şərəfə qaldırılan badələri tutan əllərin
darda uzanmadığını bilmirdim...
şərab şüşələrinin rəngi yalnız sabaha qədər tünd olurmuş
aydınlığa qovuşan günün ilk saatları ilə
qan qırmızı qədəhlərin rəngi solurmuş
sevgilər bir gecəyə qonaq olurmuş
bilmirdim...
bilmirdim, hər doğana ana deyilirmiş
hər "kişi"yə ata
hər sevənə Məcnun deyilirmiş
gedişi olan hər eşqə "əfsanə"
bəs hanı bunların əsli soruşulanda
cavabını verə bilmirdim.
bütün güllər eyni rəngdə deyilmiş
eyni cür ətri olmaz, eyni torpaqda boy atsa da
eyni sevgilərə sunulmaz, gül olsa da
bilmirdim, yalnız qızılgül sevgi gülü imiş...
İstiliyi olmazmış bütün çatısı olan evlərin
məhəbbət yoxsa, qızınmazmış otaqlar
odundan tutuşdursaq da bütün alovları
eşqsiz soyuqdan titrəyərmiş divarlar,
üşüyərmiş ürəklər...
bilmirdim,
yaşadım, yaşatdım,
öyrəndim artıq bütün yoxların vardan olduğunu
bir də, həyata inad gülümsəməyin
cana qan olduğunu...
bilirəm...
02.02.2016 - 15:23
Yorumlar
Yorum Gönder