Bəzən həyatda tək başına qaldığınızı düşündüyünüz anlar olur, sanki dünayada bir tək sən qalmışsan kimi hiss edərsən. Ailə üzvlərin, dostların, ətrafındakı insanların varlığı içində yaranan boşluğu doldurmaz. Hər sabah oyandığında, bir mahnı dinlədiyində, təzə dəmlənmiş çayını udqunanda bunu hiss edərsən.
Yalnızsan... İçimdəki boşluq gözlərimə yansıyar.
Nə axtardığımı düşünərəm. Yaxşı bir dostmu, sevgilimi, həyat yoldaşımı, bir sirdaşmı, məni dinləyən adi bir tanışmı? Bəli, hər insanın həyatında bunları özündə birləşdirən biri gərəkdir, əgər yoxdursa sən yalnızsan deməkdir. Hamısı dedim, çünki bir insan vardır ki, həm dost, həm sevgili, həm sirdaş, həm həyatına yoldaş olsun.
Bir insan gərəkdir həmişə yanında olan, sənə özləmi yaşadan, darıxıram sözünü qulağına pıçıldayan. O insan ki, dodaqlarını deyil gözlərinin dərinliyini güldürən, görəndə bütün dərdlərini unutduğun, sarıldığında güvən duyğusunu kəşf etdiyin, dilinlə deyil gözlərinlə danışdığın, yaşamaqdan zövq aldığın, sənə dünyanın döndüyünü xatırladan biri...
Bir zənginlə telefonu qapatmadan yanında görəcəyin biri, onu görəndə aynada özünü gördüyünü sandığın biri. Varmı belə biri həyatınızda? Bu insanın yerini heç nə əvəz etməz. Nə ata, Nə ana, Nə qardaş, Nə bacı, nə dost, nə tanış.... heç biri. Onlar bu insanı yarada bilmir özlüyündə, amma bu insan sizin üçün bəzən ata, bəzən ana olur, bəzən dərdini dinləyən dost, bəzən səni sevən sevgili, bəzən dünyanı aydınladan işıq, bəzən sənə qollarını açan adını qoya bilmədiyin biri... Min insanın varlığı onun boşluğunu yenə boş qoyar.
Həyatınızın olmazsa olmazı odur çünki. Elə biri ki, qucaqladığında dünyanı unudursan, yanında ikən tərifsiz bir duyğu ilə sevinirsən, uzağında olanda aşırı bir özləm dalğasında sovrulursan. Hər kəsin həyatında içini bölüşdüyü biri olmalı. Əlini tutanda hansının öz əli olduğunu anlamamalı, sənə qarışmalı və iki cisim olduğu halda tək ruh olmalı, bir sözlə, SƏN olmalı...
Varmı həyatınızda bu insan?
Aysel Abdullazadə
26.07.2014
Yorumlar
Yorum Gönder